Czy zgubiliśmy radość programowania?

E tam, marudzenie.

Jeśli komuś zależy na ciekawej pracy, to ją znajdzie. Jasne, czasem oznacza to konieczność zrezygnowania z lepiej płatnej/stabilniejszej/whatever, ale jest możliwe.

Marcin: tamten artykuł nie jest o pracy. Jest o naturze programowania — nie czujesz, że znacznie bardziej niż kiedyś opierasz się na bibliotekach i robisz robotę integratora?

Janku, nie wiem czym się teraz zajmujesz, ale moje prace są bardzo różne: od typowo integracyjnych poprzez architekturę, algorytmikę i czyste kodowanie do kompletnie nieprogramistycznych. Masz podobny, jeśli nie większy zakres możliwości. Jeżeli robiąc to co teraz czujesz się jak integrator i jest Ci z tym źle, możesz to zmienić nie rezygnując z programowania.

Dla mnie biblioteki oznaczają więcej, a nie mniej frajdy: mogę przerzucić na cudzy kod prace, które uważam za nieistotne i nieprzyjemne. Nie obsługuję alokacji pamięci, nie muszę dbać o rejestrację odpowiednio dużego stosu i sterty, nie rozmawiam ze sprzętem na poziomie przerwań, nie muszę się przejmować szczegółami implementacyjnymi rzeczy, które mnie nie interesują. I pomimo tego mam wystarczająco dużo naprawdę interesujących zajęć.

Eh, jak budowniczy samochodów narzekający, że kiedyś mógł sobie ciąć i klepać blachę, a teraz CNC zabrało całą zabawę :)

Marcin: no, jesteś blisko prawdy z tym budowaniem samochodów :-)

Akurat ja teraz robię pasjonujące rzeczy, ale mam wrażenie, że to jest raczej wyjątek — większość pracy programistów dziś to faktycznie integrowanie bibliotek. A to już wcale takie ciekawe dla mnie nie jest. Owszem, znikają rzeczy nieistotne — ale też znika spora część satysfakcji.

Khem.

http://m.xkcd.org/610/

:)

tylko czy ktos zmusza cie janie do pisania z uzyciem bibliotek i frameworkow? jezeli chcesz pisac cos od podstaw masz takie mozliwosci. inna sprawa czy w stworzonych przez siebie klasach znasz na pamiec kolejnosc argumentow czy nazwy metod?
ja przez pewien czas poczatkowej przygody z programowaniem zawsze opieralem sie o swoje klasy, funkcje i ogolnie - kod. z czasem zaczelem sie przekonywac do bibliotek i frameworkow - raz, ze z lenistwa, dwa ze moge cos zrobic po lebkach, bo musze to miec, albo "zoutsource'owac" taka a taka czesc roboty na biblioteke czy framework. raz, ze zapewne otrzymam wieksza funkcjonalnosc (ktora moze wykorzystam w przyszlosci), nie musze sie martwic o bledy i mozliwe, ze bedzie to lepszy jakosciowo kod od mojego robionego na szybko. dodatkowo dochodzi dokumentacja, ktorej nie musze sam dla siebie pisac (a przy min. 3456 stronach, to jednak troche pracy :)). jezeli jednak czuje/wiem, ze dany problem mozna rozwiazac lepiej/szybciej, to zajme sie tym samemu.

Oj, myślę, że Janowi chodziło o coś zupełnie innego niż tylko brak satysfakcji z pracy. Myślę, że ten cytat symblizuje to jak zmieniła się praca programisty, w ciągu ostatnich kilkunastu(?) lat. Nie tylko zmianę równowagi między businessem a nauką w świecie programowania czy napływ coraz słabszej siły roboczej do świata developmentu. (Sam mam raz na 4 interview takie, na którym zainteresowany pracą nie odpowiada na ani jedno pytanie ani z języka w którym podobno pisze, ani inżynierii oprogramowania ani algorytmów czy współbieżności. Nic, zero! A jeden ma np 10 lat doświadczenia!)

Ale, myślę, że można pójść dalej: pokazać jak technologie w których pracujemy robią się nieznośne do tworzenia oprogramowania, jak robią się ogromne i skomplikowane. Jak Java stała się Cobolem naszych czasów. I jak daleko jesteśmy od użycia w businessie i codziennym życiu nowych technologii, które mają szanse dać nam ponownie się skupić na algorytmach, a nie na architekturze, wzorcach i całym tym narzucie języka, który mógłby być kilka razy mniejszy.

Świetny cytat :)

He, bardzo zbieżne odczucia mam od jakiegoś czasu - hasło "programista" stało się na tyle pojemne, że znaczy jednocześnie coraz więcej i coraz mniej.

Bartosz: np. „programista HTML” :-)